ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΥ

Ἕνας ἀπό τούς Γέροντες δίνει τήν ἀκόλουθη συμβουλή:

Ἄν μεταξύ σου καί κάποιου ἄλλου εἰπωθοῦν λόγια δυσάρεστα, κι ἐκεῖνος, ὕστερα ἀπό λίγο, ἀρνηθῆ αὐτά πού εἶπε, σύ μή ἐπιμένης νά τοῦ λέγης " ναί τά εἶπες", γιατί σίγουρα θά παρεκτραπῆ πάλι καί θά σοῦ ἀπαντήση "Ναί, τά εἶπα. Καί μέ τοῦτο τί;"

Καί ἔτσι θά μεγαλώση ἡ φιλονικία. Λησμόνησε, λοιπόν τά πικρά λόγια, γιά νά ἔλθη μεταξύ σας ὁμόνοια καί εἰρήνη.

*

Μᾶς λέγει ἡ παράδοση ὅτι ὁ ἀπόστολος Ἰάκωβος, ὁ ἀδελφός του Εὐαγγελιστῆ Ἰωάννου, τήν ὥρα πού ὠδηγεῖτο στό μαρτύριο, συνήντησε στό δρόμο ἐκεῖνον πού τόν εἶχε καταδώσει. Τόν σταμάτησε καί τόν ἐφίλησε λεγοντάς του:

Εἰρήνευε, ἀδελφέ.

Βλέποντας ἐκεῖνος τόση ἀνεξικακία, ἐθαύμασε κι ἐφώναξε μέ ἐνθουσιασμό:

Χριστιανός εἶμαι ἀπό σήμερα καί ἐγώ.

Ὕστερα ἀπ' αὐτή τήν ὁμολογία ἀποκεφαλίστηκε μαζί μέ τόν Ἀπόστολο.

*

Ο ΑΒΒΑΣ ΖΩΣΙΜΑΣ ἔδωσε κάποτε μερικά βιβλία σ' ἕνα καλλιγράφο νά τοῦ τά ἀντιγράψη. ὅταν ἐκεῖνος τά ἑτοίμασε, εἰδοποίησε τόν Ὅσιο νά στείλη νά τά πάρη. Κάποιος ἄλλος ὅμως, πού ἤξερε τήν παραγγελία, πῆγε δῆθεν ἐκ μέρους τοῦ Ἀββᾶ Ζωσιμά καί παρέλαβε τά βιβλία. Ὕστερα ἀπό λίγο ἔστειλε καί ὁ Γέροντας τό μαθητή του νά τά πάρη. Κατάλαβε τότε ὁ καλλιγράφος πώς ἐξαπατήθηκε ἀπό τόν ἄλλο καί ταραγμένος ἀπειλοῦσε:

-Δέν θά πέση στά χέρια μου; Θά τόν κανονίσω, ὅπως τοῦ ἀξίζει, τόν αὐθάδη!

ὅταν τό ἄκουσε ὁ Ἀββᾶς Ζωσιμᾶς παρήγγειλε στόν καλλιγράφο:

-Ἀποκτοῦμε βιβλία, ἀδελφέ, γιά νά μᾶς διδάξουν ἀγάπη κι ἀνεξικακία. Ἄν πρόκειται γιά χάρι τους νά μαλώνουμε, χίλιες φορές καλύτερα νά μᾶς λείπουν.

"Δοῦλον κυρίου οὐ δεῖ μάχεσθαι".

*

Κάποιος σοφός Πατήρ λέγει:

"Ἐκεῖνος πού ἀδικεῖται καί συγχωρεῖ, ὁμοιάζει μέ τόν Ἰησοῦν. Ἐκεῖνος πού δέν ἀδικεῖ μέν, ἄλλ΄οὔτε νά ἀδικῆται τοῦ ἀρέσει, εἶναι στή θέσι τοῦ Ἀδάμ. Ὁ Ἄδικος ὅμως, ὁ κακεντρεχής κι ὁ συκοφάντης, δέν διαφέρει ἀπό τόν διάβολο".

*

Δέν ξέρετε ὅτι ἡ φιλία τοῦ ἁμαρτωλοῦ κόσμου εἶναι ἡ ἔχθρα τοῦ Θεοῦ;

Ὅποιος θελήσει νά εἶναι φίλος τοῦ κόσμου, γίνεται ἐχθρός του Θεοῦ....

*

Ὁ δρόμος τοῦ Θεοῦ εἶναι καθημερινός σταυρός.

Κανένας μέ ἄνεση δέν ἀνέβηκε στόν οὐρανό.

*

Ἕνας ἀρχάριος Μοναχός ἐξωμολογήθηκε στόν Ἀββᾶ Σισώη, πώς ἐπιθυμοῦσε μέν νά διατηρῆ καθαρή τήν καρδιά του, ἀλλά δέν τό κατόρθωνε πάντοτε.

- ὅσο ἀφήνομε, παιδί μου, ἀνοιχτή τήν πόρτα μέ τήν γλώσσα μας, δέν καταλαβαίνεις πῶς εἶναι ἀδύνατο νά κρατήσωμε καθαρή τήν καρδιά μας; τοῦ εἶπε ὁ σοφός Ἀββᾶς.

*

Ὁ ἀληθινός χριστιανός ἔχει τρία γνωρίσματα:

1. Διαβάζει τόν Λόγο τοῦ Θεοῦ (Ἁγία Γραφή).

2. Τόν ἐφαρμόζει στή ζωή του.

3. Φροντίζει νά τόν διαδίδει γιά νά σώζονται καί οἱ ἄλλοι καί νά γίνονται κοινωνοί τοῦ θαύματος πού ἔζησε.

Ἅγιος Κλήμης ὁ Ἀλεξανδρεύς

*

Εἶπε ὁ Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς :

«Ὅποιος φοβᾶται κάτι ΚΑΤΩΤΕΡΟ ἀπό τόν Θεό (ἐννοεῖ, ΟΛΑ τά δημιουργήματα ) , αὐτός δέν μπορεῖ νά γίνει σπουδαῖος ἄνθρωπος ».

*

Ἀδελφός ἐρώτησε κάποιον Γέροντα, λέγοντας :

"Σέ παρακαλῶ, πάτερ, πές μου, ποιός ἦταν ὁ σκοπός τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Κυρίου;"

Καί ὁ Γέροντας ἀποκρίθηκε καί εἶπε:

"Ἀπορῶ ἀδελφέ, διότι, ἄν καί ἀκοῦς καθημερινά τό "Σύμβολο τῆς Πίστεως", μέ ρωτᾶς γι' αὐτό. Πλήν ὅμως σου λέγω, ὅτι ὁ σκοπός τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Κυρίου ἦταν ἡ δική μας σωτηρία"

Καί ὁ ἀδελφός εἶπε:

"Πῶς τό ἐννοεῖς αὐτό, πάτερ;"

Καί ἀποκρίθηκε ὁ Γέροντας:

"Ἐπειδή δηλαδή ὁ ἄνθρωπος, ἀφοῦ πλάσθηκε ἀπό τήν ἀρχή ἀπό τόν Θεό καί τοποθετήθηκε μέσα στόν παράδεισο, παρέβηκε τήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ καί ὑπέπεσε στή φθορά καί τό θάνατο΄ ἔπειτα, μολονότι τόν κυβερνοῦσε ἀπό γενεά σέ γενεά ἡ ποικίλη Πρόνοια τοῦ Θεοῦ, αὐτός ἐπέμενε νά προχωρεῖ ὅλο καί πρός τό χειρότερο, παρασυρόμενος ἀπό τά ποικίλα πάθη τῆς σάρκας στήν ἀπελπισία τῆς ζωῆς, πρός χάριν αὐτοῦ ὁ μονογενής Υἱός τοῦ Θεοῦ, ὁ προαιώνιος Λόγος ὁ προερχόμενος ἀπό τόν Πατέρα Θεό, ἡ πηγή τῆς ζωῆς καί τῆς ἀθανασίας, παρουσιάσθηκε σ' ἐμᾶς πού καθόμασταν μέσα στή χώρα πού τή σκιάζει ὁ θάνατος, ἀφοῦ ἔλαβε σάρκα ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα καί τήν ἁγία Παρθένο καί μᾶς ὑπέδειξε τρόπο θεάρεστης ζωῆς΄μᾶς ἐδῶσε καί ἅγιες ἐντολές καί ὑποσχέθηκε καί τή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν σ' ἐκείνους πού θά ζοῦν σύμφωνα μ' αὐτές, καί ἐπίσης ἀπείλησε μέ αἰώνια κόλαση ἐκείνους πού τίς παραβαίνουν.

Ἀφοῦ ἔπαθε τό σωτήριο πάθος καί ἀναστήθηκε ἀπό τούς νεκρούς, τότε μας δώρησε τήν ἐλπίδα τῆς ἀναστάσεως καί τῆς αἰώνιας ζωῆς, ἐφόσον μας ἀπάλλαξε μέ τήν ὑπακοή του ἀπό τήν καταδίκη μας λόγω τῆς προγονικῆς ἁμαρτίας, καταργώντας μέ τό θάνατό του καί αὐτόν πού ἔχει τή δύναμη (τήν ἐξουσία) τοῦ θανάτου, ὥστε, ὅπως δηλαδή ὅλοι πεθαίνουν λόγω τῆς συγγένειας μέ τόν Ἀδάμ, ἔτσι καί μέ αὐτόν (μέ τόν Χριστό, μέσω τῆς χάριτος καί τῆς ἑνώσεως μαζί του)  ὅλοι θά λάβουν ζωή. Ἀνέβηκε στούς οὐρανούς καί, ἀφοῦ κάθησε στά δεξιά του Πατέρα του, ἔστειλε τό ἅγιο Πνεῦμα σάν ἀρραβώνα μας μέ τή νέα ζωή, γιά νά φωτίσει καί ἁγιάσει τίς ψυχές μας, καί γιά νά βοηθήσει νά φυλάξουν τίς ἐντολές τοῦ ἐκείνους πού ἀγωνίζονται γιά τήν σωτηρία τους.

Αὐτός ἦταν ὁ σκοπός τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Κυρίου, ὅπως θά μπορούσαμε νά ποῦμε μέ συντομία."

Ἁγίου Μάξιμου τοῦ Ὁμολογητοῦ

*

Δέν πολεμούσι ὅλα τά πάθη διά τῆς προσβολῆς? διότι ὑπάρχουσι καί πάθη, τά ὁποία προξενούσι στενοχωρίαν μόνον καί θλίψεις εἰς τήν ψυχήν, καθώς ἡ ἀμέλεια, καί ἡ ἀκηδία καί ἡ λύπη…καί ὅλων τούτων τῶν παθῶν πρέπει νά ἔχη ὁ ἄνθρωπος λεπτήν γνῶσιν (διάκρισιν)….( ἔχει δέ ταύτην ὅταν)  ὁ λογισμός σου ἤρξατο ὁλοτελῶς νά καθαρισθῆ, καί ἐάν ὁ μετεωρισμός τοῦ νοός παύη κατά τήν ὥραν τῆς προσευχῆς,…ἤ ἐάν ἐξαίφνης ἐξάπτηται εἰς τήν καρδίαν σου χαρά, ἤτις ἀναγκάζει τήν γλώσσαν νά σιωπᾶ ἐκ δέ τῆς καρδιᾶς ἀναδίδει ἡδονήν τινά ὅλως διάφορον, ἤτις ἕλκει ὄλον τόν νοῦν.

Ἀββᾶ  Ἰσaάk τοῦ Σύρου

«Περί λεπτῆς τάξεως τῆς διακρίσεως»

*

Ἀπόδειξις ὅτι ἔσβησε τό χρέος τῶν ἁμαρτιῶν μας εἶναι τό νά θεωροῦμε πάντοτε χρεώστη τόν ἑαυτό μας.

Ὅσιος Ἰωάννης ὁ Σιναΐτης  (Κλίμακος)            ΚΛΙΜΑΞ –Περί Μετανοίας

Ὅπου ἐμφανισθῆ τό Πνεῦμα τοῦ Κυρίου, ὁ δεσμός  μέ τίς ἁμαρτίες ἐλύθηκε. Ὅπου ἐμφανισθῆ ἀπέραντη ταπείνωσις, ὁ δεσμός μέ τίς ἁμαρτίες ἐλύθηκε. Ὅσοι τυχόν (ἔφυγαν ἀπό τή ζωή) χωρίς αὐτά τά δυό, ἄς μή πλανῶνται, εἶναι δεμένοι. 

Ὅσιος Ἰωάννης ὁ Σιναΐτης  (Κλίμακος)            ΚΛΙΜΑΞ –Περί Μετανοίας

*

Εἶδα ψυχές πού ἔρεπαν μέ μανία στούς σαρκικούς ἔρωτες. Αὐτές λοιπόν ἀφοῦ ἔλαβαν ἀφορμή μετανοίας ἀπό τήν γεύση τοῦ ἁμαρτωλοῦ ἔρωτος, μετέτρεψαν αὐτόν τόν ἔρωτα σέ ἔρωτα πρός τόν Κύριο. Ἔτσι ξεπέρασαν ἀμέσως κάθε συναίσθημα φόβου καί ἐκκεντρίσθηκαν  στήν ἄπληστη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Γί αὐτό καί ὁ Κύριος στήν ἁγνή ἐκείνη πόρνη (Λούκ. Ζ΄37-48)  δέν εἶπε ὅτι ἐφοβήθηκε, ἀλλά «ὅτι ἠγάπησε πολύ» καί κατόρθωσε εὔκολα νά ἀποκρούσει τόν ἕνα ἔρωτα μέ τόν ἄλλον.

  

Ὅσιος Ἰωάννης ὁ Σιναΐτης    ΚΛΙΜΑΞ –Περί Μετανοίας

*

Πολλοί κατά καιρούς ἐσταυρώθησαν, ἀλλά ποίου  σταυρωθέντος ἐπίκλησις ἑτέρου ποτέ τούς δαίμονας ἀπήλασε; Μή τοίνυν ἐπαισχυνθῶμεν τῷ σταυρῷ τοῦ Χριστοῦ? ἀλλά κάν ἄλλος ἀποκρύπτη, σύ φανερῶς ἐπί μετώπω σφραγίζου…..

Καύχημα μέν τῆς καθολικῆς Ἐκκλησίας καί πάσα πράξις Χριστοῦ. Καύχημα δέ τῶν καυχημάτων  ὁ Σταυρός.   

Κύριλλος   Ἱεροσολύμων

*

Οἱ ἀκούσιοι λογισμοί ξεφυτρώνουν ἀπό προηγούμενη ἁμαρτία, οἱ ἑκούσιοι ἀπό τήν ἐλεύθερη θέλησή μας. Λοιπόν, αἴτιοι τῶν πρώτων εἶναι οἱ δεύτεροι.

Ὁ φιλήδονος λυπᾶται στίς κατηγορίες καί τίς κακοπάθειες. Ὁ φιλόθεος στούς ἐπαίνους καί τίς πλεονεξίες.

Ἅγιος Μάρκος ὁ Ἀσκητής «Φιλοκαλία»