1 Μετὰ ταῦτα εἶδον, καὶ ἰδοὺ θύρα ἀνεῳγμένη ἐν τῷ οὐρανῷ, καὶ ἡ φωνὴ ἡ πρώτη ἣν ἤκουσα ὡς σάλπιγγος λαλούσης μετ' ἐμοῦ λέγων· Ἀνάβα ὧδε καὶ δείξω σοι ἃ δεῖ γενέσθαι μετὰ ταῦτα.
Ἔπειτα ἀπὸ αὐτά, ποὺ ἤκουσα ἀπὸ τὸν Θεάνθρωπον Κύριον διὰ τοὺς ἐπισκόπους τῶν ἑπτὰ Ἐκκλησιῶν,
εἶδα ἄλλο ὅραμα· καὶ ἰδοὺ θύρα ἀνοικτὴ στὸν οὐρανὸν καὶ ἡ φωνή,
τὴν ὁποίαν προηγουμένως εἶχα ἀκούσει σὰν σάλπιγγα νὰ συνομιλῆ μὲ ἐμέ, μοῦ εἶπε·
΄΄ἀνέβα ἐδῶ καὶ θὰ σοὺ δείξω ἐκεῖνα,
ποὺ πρέπει νὰ γίνουν μετὰ ταῦτα, σύμφωνα μὲ τὴν βουλὴν τοῦ Θεοῦ΄΄.
2
καὶ εὐθέως ἐγενόμην ἐν πνεύματι· καὶ ἰδοὺ θρόνος ἔκειτο ἐν τῷ οὐρανῷ, καὶ ἐπὶ τὸν
θρόνον καθήμενος,
Καὶ ἀμέσως περιέπεσα εἰς ἔκτασιν καὶ ἐφωτίσθη τὸ πνεῦμα μου ἀπὸ τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ καὶ ἀνέβηκα ἐν πνεύματι στὸν οὐρανόν.
Καὶ ἰδοὺ θρόνος εἶχε στηθὴ στὸν οὐρανὸν καὶ ἐπάνω στὸν θρόνον καθήμενος ἦτο ὁ Θεός.
3 ὅμοιος ὁράσει λίθῳ ἰάσπιδι καὶ σαρδίῳ· καὶ ἶρις κυκλόθεν τοῦ θρόνου, ὁμοίως ὅρασις σμαραγδίνων.
Ἐφαίνετο ὅμοιος σὰν ὁλόλαμπρον διαμάντι,
πρὸς συμβολισμὸν τῆς ἀπολύτου αὐτοῦ ἁγιότητος καὶ καθαρότητος, σὰν κόκκινο ἀστραφτερὸ πετράδι τῶν Σάρδεων εἰς συμβολισμὸν τῆς δικαιοσύνης του.
Καὶ ὁλόγυρα ἀπὸ τὸν θρόνον τοῦ ἀκτινοβολοῦσε τὰ ὁλογλυκὰ χρώματα τῆς ἴριδος σὰν σμαράγδια,
πρὸς συμβολισμὸν τῆς ἀγάπης καὶ τῆς εἰρήνης.
4 καὶ κυκλόθεν τοῦ θρόνου θρόνοι εἴκοσι τέσσαρες, καὶ ἐπὶ τοὺς θρόνους τοὺς εἴκοσι τέσσαρας πρεσβυτέρους καθημένους, περιβεβλημένους ἐν ἱματίοις λευκοῖς, καὶ ἐπὶ τὰς κεφαλὰς αὐτῶν στεφάνους χρυσοῦς.
Καὶ γύρω ἀπὸ τὸν θρόνον ἤσαν στημένοι εἰκόσι τέσσαρες ἄλλοι θρόνοι καὶ ἐπάνω εἰς αὐτοὺς εἶδα νὰ κάθωνται εἴκοσι τέσσαρες πρεσβύτεροι ἐνδεδυμένοι μὲ λευκὰ ἐνδύματα,
πρὸς συμβολισμὸν τῆς ἁγιότητος καὶ ἁγνότητος τῶν, καὶ ἔχοντες εἰς τὰς κεφαλὰς τῶν ὁλόχρυσα στεφάνια,
σύμβολα τῆς νίκης τῶν στοὺς πνευματικοὺς τῶν ἀγῶνας.
(Αὐτοὶ ἐκπροσωποῦν τὴν
θριαμβεύουσαν Ἐκκλησίαν τῶν οὐρανῶν).
5 καὶ ἐκ τοῦ θρόνου
ἐκπορεύονται ἀστραπαὶ καὶ φωναὶ καὶ βρονταί· καὶ ἑπτὰ λαμπάδες πυρὸς καιόμεναι ἐνώπιον
τοῦ θρόνου, ἅ εἰσι τὰ ἑπτὰ πνεύματα τοῦ Θεοῦ·
Καὶ ἀπὸ τὸν θρόνον τοῦ Θεοῦ ἐξέρχονται ἀστραπὲς καὶ φωνὲς καὶ βροντές.
Καὶ ἑπτὰ πύρινες λαμπάδες καίουν συνεχῶς ἐμπρὸς στὸν θρόνον, αἳ ὁποίαι λαμπάδες συμβολίζουν τὰ ἀναρίθμητα χαρίσματα τοῦ Πνεύματος τοῦ Θεοῦ, ποὺ συνεχῶς φωτίζουν καὶ θερμαίνουν καὶ ζωογονοῦν.
6 καὶ ἐνώπιον τοῦ
θρόνου ὡς θάλασσα ὑαλίνη, ὁμοία κρυστάλλῳ· καὶ ἐν μέσῳ τοῦ θρόνου καὶ κύκλῳ τοῦ
θρόνου τέσσαρα ζῷα γέμοντα ὀφθαλμῶν ἔμπροσθεν καὶ ὄπισθεν·
Καὶ ἐμπρὸς στὸν θρόνον ὑπῆρχε σὰν γυάλινη διαφανῆς θάλασσα,
ποὺ ἐμοίαζε μὲ κρύσταλλο, (διὰ νὰ συμβολίζη,
ὅτι ὁλόκληρος ἡ ὁρατὴ καὶ ἀόρατος δημιουργία εἶναι ὁλοφάνερη ἐμπρὸς στὸν παντεπόπτην καὶ παντογνώστην Θεόν). Καὶ ἐμπρὸς εἰς τὰς βαθμίδας τοῦ θρόνου καὶ γύρω ἀπὸ τὸν θρόνον ὑπῆρχαν τέσσαρα ζωντανὰ πνευματικὰ ὄντα, γεμάτα μάτια ἐμπρὸς καὶ πίσω (διὰ νὰ συμβολίζουν τοὺς ἁγίους ἀγγέλους,
ποὺ ὑπηρετοῦν τὰς βουλᾶς τοῦ Θεοῦ ἄγρυπνοι καὶ προσεκτικοί).
7 καὶ τὸ ζῷον τὸ πρῶτον ὅμοιον λέοντι, καὶ τὸ δεύτερον ζῷον ὅμοιον μόσχῳ, καὶ τὸ τρίτον ζῷον ἔχον τὸ πρόσωπον ὡς ἀνθρώπου, καὶ τὸ τέταρτον ζῷον ὅμοιον ἀετῷ πετομένῳ.
Και
το πρώτον ζώον ομοιάζει με λέοντα, δια να συμβολίζη την βασιλικήν
μεγαλοπρέπειαν, και το δεύτερον ζώον ομοιάζει με μόσχον, δια να συμβιολίζη την
δύναμιν, και το τρίτον ζώον έχει σαν πρόσωπον ανθρώπου, δια να συμβολίζη την
νόησιν και την σοφίαν, και το τέταρτον ζώον ομοιάζει προς αετόν, που πετά, δια
να συμβολίζη την ταχύτητα και πνευματικήν ανάτασιν.
8 καὶ τὰ τέσσαρα ζῷα, ἓν καθ' ἓν αὐτῶν ἔχον ἀνὰ πτέρυγας ἕξ, κυκλόθεν καὶ ἔσωθεν γέμουσιν ὀφθαλμῶν, καὶ ἀνάπαυσιν οὐκ ἔχουσιν ἡμέρας καὶ νυκτὸς λέγοντες· Ἅγιος ἅγιος ἅγιος Κύριος ὁ Θεὸς ὁ παντοκράτωρ, ὁ ἦν καὶ ὁ ὢν καὶ ὁ ἐρχόμενος.
Και
τα τέσσαρα ζώα, που το καθ' ένα από αυτά είχε εξ πτέρυγας, δια να συμβολίζεται
η ταχύτης των εις την εκτέλεσιν του θείου θελήματος, είναι γεμάτα μάτια ολόγυρα
και από μέσα, δια να βλέπουν το κάθε τι. Και ανάπαυσιν δεν έχουν. Ημέραν και
νύκτα ασταμάτητα δοξολογούν τον Θεόν, λέγοντα· Αγιος, άγιος, άγιος, Κυριος ο
Θεός ο παντοκράτωρ, που υπήρχε προ πάντων των αιώνων και υπάρχει εις όλους τους
αιώνας και θα υπάρχη εις την ατελείωτον αιωνιότητα.
9 Καὶ ὅταν δῶσι
τὰ ζῷα δόξαν καὶ τιμὴν καὶ εὐχαριστίαν τῷ καθημένῳ ἐπὶ τοῦ θρόνου, τῷ ζῶντι εἰς
τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων,
Και
κάθε φοράν, που θα δώσουν τα ζώα δόξαν και τιμήν και ευχαριστίαν εις Εκείνον,
που κάθεται επάνω στον θρόνον και ζη στους αιώνας των αιώνων, χωρίς αρχήν και
τέλος,
10 πεσοῦνται οἱ εἴκοσι
τέσσαρες πρεσβύτεροι ἐνώπιον τοῦ καθημένου ἐπὶ τοῦ θρόνου, καὶ προσκυνήσουσι τῷ
ζῶντι εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων, καὶ βαλοῦσι τοὺς στεφάνους αὐτῶν ἐνώπιον τοῦ
θρόνου λέγοντες·
θα
προσπίπτουν εις λατρευτικήν προσκύνησιν οι εικόσι τέσσαρες πρεσβύτεροι εμπρός
στον καθήμενον επί του θρόνου και θα προσκυνούν αυτόν, που ζη στους αιώνας των
αιώνων, και θα αποθέτουν ευλαβώς τους στεφάνους των εμπρός στον θρόνον,
λέγοντες·
11
Ἄξιος εἶ, ὁ Κύριος καὶ ὁ Θεὸς ἡμῶν, λαβεῖν τὴν δόξαν καὶ τὴν τιμὴν καὶ τὴν δύναμιν,
ὅτι σὺ ἔκτισας τὰ πάντα, καὶ διὰ τὸ θέλημά σου ἦσαν καὶ ἐκτίσθησαν.
Αξιος είσαι συ, ο Κυριος
και Θεός μας, να λάβης κάθε δόξαν και τιμήν και δύναμιν, διότι συ έκτισες τα
πάντα, ορατά και αόρατα, και διότι, σύμφωνα με το άγιον και πανάγαθον θέλημά
σου, εκτίσθησαν και υπάρχουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου